Λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή:
Αθήνα 18 Ιουνίου 2012
Αγαπητοί συνάδελφοι, αισθάνομαι υποχρεωμένος να διευκρινίσω τα ακόλουθα :
Συμμετείχα στην εκδοση του τελευταίου φύλου, ευελπιστώντας ότι επιτέλους, η εφημερίδα θα κυκλοφορούσε με τίτλο ο οποίος θα υποδήλωνε και θα ανταποκρινόταν σε αυτό που πραγματικά είναι, ήτοι « Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Των Εργαζομένων». Διότι προφανώς τόσο η τελευταία έκδοση όσο και οι δύο προσπάθειες που προηγήθηκαν (στις οποίες επίσης συμμετείχα) δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως απεργιακά φύλλα. Παρά τη σχετική διαβεβαίωση μέλους της συνακτικής επιτροπής (η οποία αποτυπώνεται και στην επιστολή των 12 συναδέλφων) η εφημερίδα κυκλόφορησε για μία ακόμη φορά με ψευδεπίγραφο τίτλο. Κάποιος ή κάποιοι λοιπόν αθέτησαν τις δεσμεύσεις τους. Τούτο όμως δεν μας καθιστά, όλους όσους συμμετείχαν στην έκδοση, συνυπεύθυνους.
Πολύ δε περισσότερο δεν θα πρέπει να ταυτίζονται συλλήβδην οι προθέσεις όλων όσων εργάστηκαν για να ξανακυκλοφορήσει η Ελευθεροτυπία των συντακτών. Δυστυχώς, όμως για τρίτη (και φαρμακερή άραγε ) φορά κάναμε ένα βήμα στο κενό, για το οποίο ωστόσο κάποιοι επαίρονται , ενώ κάποιοι άλλοι αισθάνονται αποστροφή. Το αποτέλεσμα όμως παραμένει το ίδιο , ανεξάρτητα από ποια οπτική γωνία βλέπει κανείς το φύλλο.
Οσον αφορά στη θέση μου για την σωτηρία της εφημερίδας την είχα καταθέσει ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά δεν τέθηκε ούτε καν σε φηφορία. Εκτότε πέρασε αρκετός καιρός και ο χρόνος για την Χ.Κ Τεγόπουλος δυστυχώς έχει εξαντληθεί. Παρά ταύτα, θα μπορούσε να επιβιώσει τουλάχιστον ο τίτλος της Ελευθεροτυπίας και με αυτή την προσδοκία συμμετείχα στην τελευταία έκδοση της.
Δεν θέλω να επεκταθώ περαιτέρω γιατί θεωρώ ότι η δημοσιογραφία ξεστρατίζει όταν οι δημοσιογράφοι αντί να καλύπτουν τα γεγονότα υπεισέρχονται οι ίδιοι στο επίκεντρο τους.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Χρήστος Ζιώτης
Αθήνα 18 Ιουνίου 2012
Αγαπητοί συνάδελφοι, αισθάνομαι υποχρεωμένος να διευκρινίσω τα ακόλουθα :
Συμμετείχα στην εκδοση του τελευταίου φύλου, ευελπιστώντας ότι επιτέλους, η εφημερίδα θα κυκλοφορούσε με τίτλο ο οποίος θα υποδήλωνε και θα ανταποκρινόταν σε αυτό που πραγματικά είναι, ήτοι « Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ Των Εργαζομένων». Διότι προφανώς τόσο η τελευταία έκδοση όσο και οι δύο προσπάθειες που προηγήθηκαν (στις οποίες επίσης συμμετείχα) δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως απεργιακά φύλλα. Παρά τη σχετική διαβεβαίωση μέλους της συνακτικής επιτροπής (η οποία αποτυπώνεται και στην επιστολή των 12 συναδέλφων) η εφημερίδα κυκλόφορησε για μία ακόμη φορά με ψευδεπίγραφο τίτλο. Κάποιος ή κάποιοι λοιπόν αθέτησαν τις δεσμεύσεις τους. Τούτο όμως δεν μας καθιστά, όλους όσους συμμετείχαν στην έκδοση, συνυπεύθυνους.
Πολύ δε περισσότερο δεν θα πρέπει να ταυτίζονται συλλήβδην οι προθέσεις όλων όσων εργάστηκαν για να ξανακυκλοφορήσει η Ελευθεροτυπία των συντακτών. Δυστυχώς, όμως για τρίτη (και φαρμακερή άραγε ) φορά κάναμε ένα βήμα στο κενό, για το οποίο ωστόσο κάποιοι επαίρονται , ενώ κάποιοι άλλοι αισθάνονται αποστροφή. Το αποτέλεσμα όμως παραμένει το ίδιο , ανεξάρτητα από ποια οπτική γωνία βλέπει κανείς το φύλλο.
Οσον αφορά στη θέση μου για την σωτηρία της εφημερίδας την είχα καταθέσει ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά δεν τέθηκε ούτε καν σε φηφορία. Εκτότε πέρασε αρκετός καιρός και ο χρόνος για την Χ.Κ Τεγόπουλος δυστυχώς έχει εξαντληθεί. Παρά ταύτα, θα μπορούσε να επιβιώσει τουλάχιστον ο τίτλος της Ελευθεροτυπίας και με αυτή την προσδοκία συμμετείχα στην τελευταία έκδοση της.
Δεν θέλω να επεκταθώ περαιτέρω γιατί θεωρώ ότι η δημοσιογραφία ξεστρατίζει όταν οι δημοσιογράφοι αντί να καλύπτουν τα γεγονότα υπεισέρχονται οι ίδιοι στο επίκεντρο τους.
Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
Χρήστος Ζιώτης
No comments:
Post a Comment