"Για μια Κοινωνική Επιχείρηση Εργαζομένων Ελευθεροτυπίας"

Σήμερα, 21 Ιουλίου, η Ελευθεροτυπία θα γιόρταζε τα 37 της χρόνια. Ομως, η δεύτερη μεγαλύτερη εφημερίδα της Ελλάδας και το enet.gr, που βρισκόταν στην κορυφή των ειδησεογραφικών σάιτ, δεν λειτουργούν από τις 22 Δεκεμβρίου 2011. Η ιδιοκτησία σταμάτησε να καταβάλει δεδουλευμένα, οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε απεργίες, επισχέσεις, καταγγελίες ατομικών συμβάσεων εργασίας.

Μπορούμε να μείνουμε σε αυτά, περιμένοντας την Χ.Κ. Τεγόπουλος επ' αόριστον, περιμένοντας να εμφανιστεί ο από μηχανής θεός, δηλαδή κάποιος νέος επενδυτής που θα σώσει την εφημερίδα, περιμένοντας πτώχευση ή ειδική εκκαθάριση ή ό,τι άλλο. Περιμένοντας δηλαδή πρωτοβουλίες άλλων.

Και μέχρι οι “άλλοι” να κινηθούν, αν κινηθούν, θα γράφουμε μέρες επίσχεσης ή ανεργίας και θα αγωνιούμε κάθε μέρα αν θα έχουμε ψωμί στο τραπέζι. Την ίδια ώρα που η δουλειά μας, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία, θα ήταν χρήσιμη τόσο σε εμάς όσο και στη χώρα που στενάζει από το βάρος της πρωτοφανούς κρίσης.

Τι συμβαίνει στο χώρο του Τύπου το γνωρίζουμε. Η κρίση τον έχει χτυπήσει διπλά. Από τη μία απολύσεις και μειώσεις μισθών και από την άλλη αναξιοπιστία και εξάρτηση από συμφέροντα. Φτάσαμε στο σημείο σημαντικές ειδήσεις να αποσιωπούνται εντελώς για να μη θιγούν συγκεκριμένα πρόσωπα ή εταιρείες.

Ομως, η επιτυχία των έξι απεργιακών μας φύλλων, δείχνει ότι οι αναγνώστες μας είναι εδώ και μας περιμένουν. Ακόμη, μας περιμένουν νέοι αναγνώστες που έχουν βαρεθεί να προσπαθούν να κατανοήσουν κάθε είδηση προσθέτοντας ή αφαιρώντας το συμφέρον του κάθε ιδιοκτήτη ΜΜΕ. Μπορούμε να κάνουμε κάτι;

Μπορούμε! Να δημιουργήσουμε τα δικά μας (πληθυντικός αισιοδοξίας) ΜΜΕ. Το όχημα για να το κάνουμε είναι μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση. Μια κανονική επιχείρηση δηλαδή, που στηρίζεται στους κανόνες της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας.

Θα χρειάζονταν πολλές παράγραφοι για να εξηγήσω εδώ τι είναι Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία. Σχηματικά θα λέγαμε ότι δεν είναι ούτε Ιδιωτική ούτε Κρατική. Δηλαδή δεν βασίζεται ούτε στην ακολουθία Ιδιώτης - Κεφάλαιο - Κέρδος ούτε στην ακολουθία Κράτος - Δημόσια Εσοδα – Κοινωνικό Αποτέλεσμα.

Οι επιχειρήσεις της Κοινωνικής Οικονομίας στην Ευρώπη απασχολούν σήμερα 11 εκατομμύρια εργαζόμενους και απλώνονται σε όλες τις παραγωγικές διαδικασίες, από τους αγροτουριστικούς συνεταιρισμούς των χωριών έως τις μονάδες παραγωγής ενέργειας της Δανίας και την Ηθική Τράπεζα της Ιταλίας. Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες. Μπορείτε να βρείτε πολλές πληροφορίες στο Διαδίκτυο κάτω από τον όρο “Social Enterprise”.

Στην Ελλάδα συνήθως ακούμε “συνεταιρισμός” και σκεφτόμαστε αγροτικούς συνεταιρισμούς ή τις εταιρείες λαϊκής βάσης ή περίεργα σχήματα που ξεκινούν ως ΕΠΕ και βασίζονται στην καλή πίστη των συνεταίρων. Λίγοι γνωρίζουν ότι υπάρχει νομικό πλαίσιο για νέου είδους συνεταιρισμούς που λέγονται Κοινωνικές Επιχειρήσεις.

Μια “ιδανική” αλλά όχι αναγκαία συνθήκη για τη δημιουργία Κοινωνικής Επιχείρησης είναι εκεί που το κεφάλαιο δεν επενδύει αλλά η εργασία μπορεί να το αντικαταστήσει. Είναι η περίπτωση της Ελλάδας και πιο πολύ των ελληνικών ΜΜΕ. Το βλέπουμε και στην Ελευθεροτυπία. Χωρίς την κρίση θα ήταν πολύ ευκολότερο να εμφανιστεί επενδυτής.

Οι επιχειρήσεις Τύπου βασίζονται στην εργασία και όχι στο κεφάλαιο. Είναι η δική μας δουλειά που τις δημιουργεί και τις στηρίζει. Οσο για την αξιοπιστία, που αποτελεί την κυρίως “προίκα” μιας επιχείρησης Τύπου, είναι φανερό ότι μια δημοκρατική συλλογική προσπάθεια διαθέτει πολύ περισσότερη από τον όποιον ιδιώτη μεγαλομέτοχο.

Μια Κοινωνική Επιχείρηση όπως αυτή των εργαζομένων της Ελευθεροτυπίας δημιουργείται με την αρχή: “Ενας άνθρωπος, μία ψήφος”. Δηλαδή κάθε μέλος του συνεταιρισμού, ανεξάρτητα από το ύψος της οικονομικής συμμετοχής του έχει μία μόνο ψήφο στις γενικές συνελεύσεις που είναι το ανώτερο όργανο του συνεταιρισμού. Οι θέσεις στη διοίκηση είναι ανακλητές και άμισθες.

Στο καταστατικό μας, φτιαγμένο ειδικά για Κοινωνική Επιχείρηση ΜΜΕ, προβλέπεται ότι διαφορετικοί άνθρωποι θα αποτελούν την διοικούσα επιτροπή που θα ασχολείται με τη διοίκηση της επιχείρησης και διαφορετικοί θα αποτελούν τη συντακτική ομάδα που θα διευθύνει δημοσιογραφικά το ΜΜΕ. Ακόμη προβλέπονται αυστηροί κανόνες δεοντολογίας και επιτροπή δεοντολογίας που θα ελέγχει την τήρησή τους.

Οι βασικοί στόχοι της Κοινωνικής Επιχείρησης είναι δύο:
1) Παραγωγή και διάθεση ανεξάρτητης δημοσιογραφικής ύλης
2) Δημιουργία θέσεων εργασίας

Λογικό είναι να δημιουργούνται δεκάδες ερωτήματα σχετικά με ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα. Εχουμε κάνει ήδη ανοιχτές συναντήσεις όπου συζητήθηκαν όλα διεξοδικά. Μια Κοινωνική Επιχείρηση οφείλει να έχει διαφάνεια τόσο στις επιχειρηματικές κινήσεις της όσο και στην χρηματοδότηση.

Ωστόσο, δεν οφείλει να δίνει λογαριασμό για κινήσεις που δεν έχει κάνει, για προτάσεις μελών της, για σενάρια και υποθέσεις τρίτων. Ακόμη, επειδή θα πρέπει να λειτουργήσει στο ανταγωνιστικό περιβάλλον των ΜΜΕ, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δεχτεί επιθέσεις από ποικιλώνυμα συμφέροντα.

Μέλη της Κοινωνικής Επιχείρησης στην πρώτη φάση μπορούν να γίνουν οι εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας τον Αύγουστο 2011, ανεξάρτητα με το είδος της εργασίας τους. Νέα μέλη, μετά τη δημιουργία της, εγγράφονται μόνο με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης.

Τη Δευτέρα στις 14.00 έχουμε συνάντηση για υπογραφή του καταστατικού και τη συγκρότηση προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής.

Οσοι εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας ενδιαφέρονται και δεν έχουν πάρει ακόμη το καταστατικό μπορούν να το ζητήσουν με μέιλ στο yboyio[at]gmail.com ( όπου [at] = @ ) αναφέροντας όνομα και το τμήμα στο οποίο εργάζονταν.

Συναδελφικά

Γιάννης Μπογιόπουλος

"Η Ελευθεροτυπία που θέλουμε"

Του Τάσου Τσακίρογλου

Η απάντηση στο ερώτημα εάν μπορεί η Ελευθεροτυπία να επιστρέψει, είναι σαφώς ότι ΟΦΕΙΛΕΙ να επιστρέψει, αλλά και να συμπληρωθεί με ένα δεύτερο ερώτημα, δηλαδή ΠΩΣ μπορεί να επιστρέψει;

Η αποδοχή που είχε το απεργιακό φύλλο των εργαζομένων είναι μόνο μια μικρή ένδειξη ότι ο κόσμος θέλει και ζητά μια εναλλακτική ενημέρωση σε ένα τοπίο μνημονιακής μιζέριας, μιντιακού ολοκληρωτισμού και αποδόμησης όλης της φούσκας των ΜΜΕ. Το δικαίωμα των πολιτών για ανεξάρτητη και πλουραλιστική ενημέρωση έχει φαλκιδευτεί ουσιαστικά, υποσκάπτοντας τις δυνατότητες διαλόγου, επιλογής και διαμόρφωσης γνώμης πάνω στα καίρια ζητήματα που αφορούν τα κρίσιμα διακυβεύματα της συγκυρίας.

Εμείς οι δημοσιογράφοι της Ελευθεροτυπίας εισπράττουμε καθημερινά τη βούληση ενός σημαντικού μέρους του αναγνωστικού κοινού να στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια επανέκδοσης της εφημερίδας μας, η οποία, ωστόσο, “σκοντάφτει” σε λίγο πολύ γνωστά εμπόδια.

Το θέμα της χρηματοδότησης των ΜΜΕ αποτελεί από μόνο του ένα κεφάλαιο στην ιστορία της διαπλοκής πολιτικής και επιχειρηματικής εξουσίας, με συγκεκριμένα ανταλλάγματα. Σήμερα που τα διλήμματα (κυρίως περί τα μνημόνια και την πορεία της χώρας) τίθενται όχι απλώς εκβιαστικά, αλλά στη λογική “όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας”, ο χώρος για μέσα ενημέρωσης που αμφισβητούν ή κοντράρουν θεμελιώδεις επιλογές είναι ελάχιστος έως ανύπαρκτος και αυτό είναι ένα τίμημα που σίγουρα πλήρωσε η “Ε”.

Από την άλλη, με δεδομένες τις συνθήκες και την πορεία των πραγμάτων στο χώρο του Τύπου τα τελευταία τρία χρόνια, όποιος δεν μπόρεσε να δει τα βράχια και να προχωρήσει σε διορθωτικές κινήσεις, πρωτοβουλίες και επιλογές οδηγήθηκε μοιραία σε αδιέξοδο. Μια εφημερίδα με την ιστορία της “Ε” και το αφοσιωμένο κοινό της με τις ιδιαιτερότητές του έπρεπε εδώ και καιρό να έχει βάλει στο παιχνίδι τους αναγνώστες, ως ένα σοβαρό αντίβαρο στις πιέσεις που ασκούσαν οι νέες συνθήκες. Κλασσικό παράδειγμα μιας τέτοιας τακτικής είναι η σχέση της Monde Diplomatique, η οποία στηρίζεται σημαντικά και σε οικονομικό επίπεδο από τους φίλους της. Παράλληλα, ο λόγος για το δέον γενέσθαι δεν δόθηκε ποτέ στους συντάκτες (παρά τον τίτλο τιμής “εφημερίδα των συντακτών” που κάποτε τη συνόδευε), αλλά αντίθετα η διοίκηση ακολούθησε την πεπατημένη της απαξίωσής τους και προτίμησε τις απόψεις “συμβούλων” με αμφισβητούμενη ή καμία γνώση του αντικειμένου και του πολιτικο-οικονομικού περιβάλλοντος.

Άλλωστε για αρκετά χρόνια η λειτουργία της “Ε” ως ΔΕΚΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, άφησε ανοιχτά πεδία για προσωπικές στρατηγικές διευθυντικών στελεχών και προϊσταμένων, για παραμάγαζα, αλλά και για πολιτικά παιχνίδια με τις εκάστοτε εξουσίες. Είναι γνωστό πως εάν δεν υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες δημοκρατικής λειτουργίας και ελέγχου, τα φαινόμενα αυτά παρουσιάζονται και στις καλύτερες οικογένειες. Το νοσηρό είναι όταν αυτά γίνονται αποδεκτά και ανεκτά, υποσκάπτοντας την αξιοπιστία του μέσου και διαρρηγνύοντας τους δεσμούς με ένα αξιόλογο μέρος του αναγνωστικού κοινού. Αυτά, μαζί με τη συνολικότερη κρίση του Τύπου και τις παρενέργειές της, οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα.

ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΡΑΜΑ;

Τι λείπει από τη συνταγή; Κατά την άποψή μου το όραμα. Η ιδιοκτησία δείχνει να επιθυμεί όχι την “Ε”, αλλά ΜΙΑ “Ε”. Ίσως οποιαδήποτε “Ε”. Και αυτό είναι όντως τραγικό, γιατί το brand της “Ε” είναι ο αμφισβητησιακός της χαρακτήρας και ο πλουραλισμός της, στοιχεία που σήμερα έχουν ανάγκη οι αναγνώστες. Όταν όμως μια επιχείρηση έχει ως βασικό της μέλημα να “ξεφορτώσει” αδιακρίτως προσωπικό (κάτι που κάνουν όλοι οι επιχειρηματίες σήμερα), ως μόνη λύση στην κρίση, τότε δεν διαφέρει σε τίποτα από τη μνημονιακή πολιτική που πιθανώς καταγγέλλει. Η μείωση του προσωπικού και του μισθολογικού κόστους, όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, είναι ο σκληρός πυρήνας αυτής της πολιτικής δήθεν “εξόδου από την κρίση”.

Μπορεί να συνεχίσει η “Ε” όπως ήταν μέχρι τη στιγμή που ανέστειλε τη λειτουργία της; Σαφώς όχι. Πολλά πρέπει να αλλάξουν, αρκεί να υπηρετούν ένα όραμα και όχι μόνο την επιβίωση μιας επιχείρησης που (ίσως μέσα από τη διαδικασία του άρθρου 99) θα μείνει ένα κουφάρι του παλιού εαυτού της, συνεχίζοντας μόνο με τους “πρόθυμους”, όποιοι και αν είναι αυτοί.



Η αντίσταση στην κοινωνική καταστροφή που ζούμε αποτελεί την πρώτη ύλη κάθε ΜΜΕ που θέλει να σταθεί στο πλευρό της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας. Το ερώτημα που έχει να απαντήσει η ιδιοκτησία της “Ε”είναι αν αυτό μπορεί να γίνει με τους εργαζόμενους ή ενάντιά τους. Μέχρι σήμερα πάντως, η στάση που αντιμετωπίζουμε εμείς οι δημοσιογράφοι, οι διοικητικοί υπάλληλοι, οι τεχνικοί και όλο το υπόλοιπο προσωπικό είναι προσβλητική, απαξιωτική και σκληρή.

Όπως γράψαμε και στα απεργιακά φύλλα, “η Ελευθεροτυπία” είναι οι εργαζόμενοί της και τίποτα δεν γίνεται χωρίς αυτούς.

Μάρτιος 2012

[αρχική δημοσίευση στο http://afterhistory.blogspot.com/2012/03/blog-post_27.html]

Διάλογος για την Ε - Άρης Αμπατζής

Εξαιτίας της απόστασης (βρίσκομαι στην Τουρκία) δεν είμαι γνώστης όλων των δεδομένων της υπόθεσης "Ελευθεροτυπία" λεπτομερώς. Μπορεί να μου διαφεύγουν κάποια πράγματα, αλλά επειδή αδυνατώ να βρίσκομαι στις συνελεύσεις θέλω να θέσω ένα θέμα.

Αφού,όπως προκύπτει από την ακροαματική διαδικασία στις 7 Μαρτίου, το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" είναι ο τίτλος της, ο οποίος υπολογίζεται γύρω στα 25 εκατομμύρια,

αφού οι μόνοι στους οποίους χρωστά η εφημερίδα είναι οι εργαζόμενοί της,

αφού το συνολικό ποσό που χρωστά η εφημερίδα σε όλους τους εργαζόμενούς της από τον Αύγουστο, από ό,τι γνωρίζω είναι περίπου το ένα τέταρτο της λεγόμενης αξίας του τίτλου, ενώ περίπου άλλο τόσο είναι και το ποσό που χρωστά ως αποζημίωση στους συναδέλφους που έχουν αποχωρήσει,

αφού θα μπορούσαν οι εργαζόμενοι με δεδομένα τα ποσά που έχουν να λαμβάνουν, να γίνουν οι ζητούμενοι δανειστές της εφημερίδας, ή για να καταβάλει η διοίκηση τα δεδουλευμένα ή για να αποκτηθεί εκ μέρους των εργαζομένων ποσοστό συμμετοχής στη διοίκηση, δηλαδή στην εφημερίδα, ποσοστό το οποίο μπορεί και να αυξάνεται σταδιακά μετά από συμφωνία περικοπής των μισθών, με τρόπο ώστε τα ποσά που θα υπολείπονται μετά την περικοπή (ή μέρος αυτών) να μπορούν να προστίθενται στο ποσοστό συμμετοχής

αφού οι ανάγκες ενημέρωσης του μέσου εργαζόμενου στην Ελλάδα έχουν εξελιχθεί στην πράξη σε βασικό σημείο αναφοράς στην αγορά των ΜΜΕ, με τρόπο ο οποίος θα έδινε αξιώσεις, σε μια πραγματικά αδέσμευτη εφημερίδα στην αγορά,

αφού τα μηνύματα που προέκυψαν από την έκδοση των δύο απεργιακών φύλλων, όχι μόνο επιβεβαίωσαν το προηγούμενο "αφού", αλλά ταυτόχρονα έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει αμοιβαία σχέση επιβίωσης και ενημέρωσης μεταξύ μέσου και αναγνώστη,

μήπως πρέπει να το δει κανείς αλλιώς;

Άρης Αμπατζής - ανταποκριτής της Ελευθεροτυπίας στην Τουρκία

"Πρόταση της Διοίκησης της Χ.Κ. ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ προς τους Εργαζόμενους της εταιρείας και της Φωτοεκδοτικής ΑΕ"

[Για να διαβαστούν καλύτερα τα έγγραφα: 1. κάντε κλικ σε κάποιο από αυτά. 2. αφού ανοίξουν (ανοίγουν όλα μαζί) κάντε δεξί κλικ σε μία από τις σελίδες και επιλέξτε "view image" ή "open image in a new tab" 3. αφού διαβάσετε τη σελίδα, επιστρέψτε πίσω πατώντας "back" και κάντε το βήμα 2 για τις υπόλοιπες σελίδες]

ακολουθεί μεταφορά της πρότασης όπως έχει στα ανωτέρω έγγραφα:

Πρόταση της Διοίκησης

της Χ.Κ. ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ

προς τους Εργαζόμενους

της εταιρείας και της

Φωτοεκδοτικής ΑΕ

4 Μαρτίου 2012

Η παρούσα πρόταση υποβάλλεται από την Διοίκηση της Χ.Κ. Τεγόπουλος ΑΕ προς τους
εργαζομένους στην εταιρεία και στην θυγατρική της Φωτοεκδοτική ΑΕ, με σκοπό να
επιτευχθούν τα εξής:

• Επί της αρχής συναίνεση Μετόχων, Διοίκησης και Εργαζομένων για την ανάληψη προσπάθειας διάσωσης και αναδιοργάνωσης της επιχείρησης στα πλαίσια των δυνατοτήτων που προσφέρει το Σχέδιο Εξυγίανσης του «άρθρου 99» του πτωχευτικού κώδικα, καθώς και έμπρακτη υλοποίηση της συναίνεσης αυτής.
• Άμεσες καταβολές έναντι των δεδουλευμένων που οφείλονται στους εργαζόμενους και συνολικό πρόγραμμα εξόφλησης των οφειλόμενων προς αυτούς. 
• Διάλογος για τους όρους επαναλειτουργίας της εταιρείας χωρίς τη δημιουργία πρόσθετων χρεών, τα οποία θα διέλυαν κάθε προοπτική επιβίωσης και ανάκαμψης.

Η πρόταση που υποβάλλεται αξιοποιεί πλήρως τις άμεσες χρηματοοικονομικές δυνατότητες τις εταιρείας. Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι βασίζεται σε οικονομικά στοιχεία που αντλήθηκαν καθόσον χρόνο το Λογιστήριο της εταιρείας δεν λειτουργούσε λόγω της απεργίας, κατά συνέπεια θα απαιτηθεί οριστικός έλεγχος και επιβεβαίωσή τους με την επαναλειτουργία της εταιρείας.

Για την Χ.Κ. ΤΕΓΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕ
Αλέκος Παπαδόπουλος
Μέλος ΔΣ
4-3-2012  20:30

1. Αίτηση για άνοιγμα της Διαδικασίας Εξυγίανσης - υπαγωγής στο άρθρο 99

Η εταιρεία υπέβαλε Αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 προκειμένου να μπορέσει να
σχεδιάσει και να υλοποιήσει την εξυγίανση και αναδιοργάνωσή της με συντεταγμένο,
πλήρως διαφανή και συναινετικό τρόπο, υπό τα ευεργετήματα που προσφέρει ο
νόμος αναφορικά με την προστασία των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας από
τυχόν πιστωτές οι οποίοι θα αποφάσιζαν, για τους δικούς τους λόγους, να κινηθούν
εχθρικά εναντίον της και να της στερήσουν και αυτή ακόμη τη δυνατότητα να
λειτουργεί.
Οι εργαζόμενοι όμως στην εταιρεία (εννοώντας πάντα και τους εργαζόμενους της
Φωτοεκδοτικής) δεν είναι «πιστωτές». Αποτελούν συστατικό στοιχείο της ίδιας της
εταιρείας. Κατά συνέπεια, δεν έχει κανένα νόημα η υπαγωγή στο άρθρο 99, αλλά και
επί της ουσίας, δεν έχει κανένα νόημα η οποιαδήποτε προσπάθεια εξυγίανσης της
εταιρείας, αν δεν υπάρχει μια επί της αρχής συναίνεση μεταξύ Μετόχων, Διοίκησης και
Εργαζομένων για να αναληφθεί αυτή η προσπάθεια.
Η Γενική Συνέλευση των απεργών εργαζομένων έχει εκφράσει την απαίτηση να
δεσμευτεί εγγράφως η εταιρεία ότι δεν θα προχωρήσει σε διαγραφές των
οφειλομένων προς τους εργαζομένους, στα πλαίσια του Σχεδίου Εξυγίανσης.
Σημειώνουμε καταρχάς ότι, όπως προκύπτει από το άρθρο 106ζ παρ.2 εδαφ. β’ του
Πτωχευτικού Κώδικα, το οποιοδήποτε Σχέδιο Εξυγίανσης του άρθρου 99 το οποίο
προβλέπει διαγραφές απαιτήσεων εργαζομένων ΧΩΡΙΣ να υπάρχει συναίνεσή τους,
απορρίπτεται αναγκαστικά από το δικαστήριο.
Σε κάθε περίπτωση όμως, οι Μέτοχοι και η Διοίκηση της εταιρείας έχουν κατ’
επανάληψη δηλώσει και δεσμευτεί δημόσια ότι δεν πρόκειται το Σχέδιο Εξυγίανσης να
προβλέπει διαγραφές των συσσωρευμένων οφειλών προς τους εργαζόμενους.
Δεδομένου τούτου:

Πρόταση ΧΚΤ Σημείο 1

1.1. Γραπτή δέσμευση της εταιρείας ότι στα πλαίσια του Σχεδίου Εξυγίανσης
δεν θα υπάρξουν διαγραφές των συσσωρευμένων απαιτήσεων των
εργαζομένων.
1.2. Απόσυρση των κύριων παρεμβάσεων εναντίον της αίτησης για άνοιγμα
της Διαδικασίας Εξυγίανσης, που υπέβαλλαν οι νομικοί εκπρόσωποι των
εργαζομένων.
1.3. Υποβολή στο δικαστήριο της Τετάρτης 7 Μαρτίου παρεμβάσεων από
τους εργαζόμενους υπέρ της εν λόγω αίτησης, καθώς και υπέρ της
επαναφοράς της προσωρινής διαταγής περί μέτρων προστασίας της
εταιρείας στα επίπεδα που είχε ορίσει το δικαστήριο πριν την 15-2-2012,
έως ότου αυτό αποφανθεί για την αίτηση υπαγωγής.

Τα παραπάνω σημεία στο σύνολό τους δίνουν ουσιαστική υπόσταση στην επί της
αρχής συναίνεση Μετόχων, Διοίκησης και εργαζομένων για την ανάληψη της
προσπάθειας εξυγίανσης της επιχείρησης στα πλαίσια του άρθρου 99.

2. Άμεσες καταβολές για οφειλόμενα δεδουλευμένα & συνολικό
πρόγραμμα αποπληρωμή οφειλών

Η δυνατότητα εξόφλησης των οφειλών προς τους εργαζομένους βασίζεται στις εξής παραδοχές – αναγκαίους όρους:


A. Στην παρούσα φάση και πριν την ολοκλήρωση του Σχεδίου Εξυγίανσης οι Τράπεζες
δεν εγκρίνουν πρόσθετη χρηματοδότηση της εταιρείας με σκοπό την αποπληρωμή
οφειλών.
Β. H εταιρεία εκτιμά ότι μπορεί να εισπράξει μέρος των απαιτήσεών της κατά πελατών
εντός του επόμενου 2μηνου σε ύψος ~1,7 εκ €.
Γ. Η Τρ. Πειραιώς θα εγκρίνει την πρόταση που της έχει υποβάλει η εταιρεία και για
την οποία έχουμε ενημερώσει τους εκπροσώπους των εργαζομένων.

Βάσει αυτών, το Σημείο 2 της πρότασης διαμορφώνεται ως εξής:

Πρόταση ΧΚΤ Σημείο 2

2.1. 1η καταβολή ποσού σύμφωνα με το Παράρτημα Α το αργότερο την
Παρασκευή 9 Μαρτίου ή την Δευτέρα 12 Μαρτίου με το οποίο, θα
εξοφληθούν κατά 50% οι εργαζόμενοι στην Ένθεση, ενώ το υπόλοιπο θα
κατανεμηθεί αναλογικά στους λοιπούς εργαζομένους.


2.2. 2η καταβολή ποσού εντός του Μαρτίου 2012 σύμφωνα με το
Παράρτημα Α, με το οποίο θα εξοφληθεί το υπόλοιπο 50% των
εργαζομένων στην Ένθεση, ενώ το υπόλοιπο ποσό θα κατανεμηθεί
αναλογικά στους λοιπούς εργαζομένους.


2.3. 3η καταβολή ποσού, εντός Απριλίου 2012, σύμφωνα με το Παράρτημα
Α, κατανεμημένο αναλογικά στους εργαζόμενους.


2.4. Σταδιακή εξόφληση υπολοίπων δεδουλευμένων & αποζημιώσεων από
τον Μάιο του 2012 σύμφωνα με το Παράρτημα Α.


2.5. Άρση των κατασχέσεων.


2.6. Άρση των επισχέσεων εργασίας.

Τα χρηματικά διαθέσιμα για τις καταβολές των σημείων 2.1., 2.2. και 2.3. θα
προκύψουν από την είσπραξη παλαιών απαιτήσεων της εταιρείας, ενώ το πρόγραμμα
συνολικής εξόφλησης οφειλών θα χρηματοδοτηθεί από τα μελλοντικά Έσοδα της
εταιρείας, μετά την επαναλειτουργία της.
Σημειώνεται τέλος ότι ρητή πρόθεση της επιχείρησης είναι να απαλλαγεί το ταχύτερο
δυνατόν από τα συσσωρευμένα χρέη του παρελθόντος ώστε να περάσει από τη φάση
εξυγίανσης στη φάση ανάπτυξης. Οι Μέτοχοι και η Διοίκηση είναι αποφασισμένοι να
καταβάλλουν κάθε προσπάθεια προκειμένου τα χρονικά διαστήματα αποπληρωμής να
συντομευθούν. Στην παρούσα φάση όμως, είναι αναγκαίο να γίνονται όσο το δυνατόν
συντηρητικές εκτιμήσεις προκειμένου να μην δοθούν υποσχέσεις που δεν θα μπορούν
να τηρηθούν.


3. Επαναλειτουργία εταιρείας χωρίς δημιουργία νέων χρεών

Ο λόγος για τον οποίο η εταιρεία έχει φτάσει στη δυσμενή οικονομική θέση που
βρίσκεται σήμερα, είναι ότι συνέχισε να λειτουργεί για μακρό χρονικό διάστημα με
ζημίες, συσσωρεύοντας υψηλά χρέη. Κατά συνέπεια, είναι ενάντια σε κάθε λογική
εξυγίανσης και προοπτικής διάσωσης το να επαναλειτουργήσει με τα ίδια ζημιογόνα
δεδομένα.
Όμως η επαναλειτουργία της εταιρείας και η επανακυκλοφορία της Ε δεν μπορεί να
αναμένει το Σχέδιο Εξυγίανσης, το οποίο δεν είναι εφικτό να έχει ολοκληρωθεί και να
έχει συμφωνηθεί μεταξύ των εμπλεκομένων (εταιρείας, εργαζομένων, Δημοσίου,
τραπεζών, λοιπόν πιστωτών) νωρίτερα από τον Μάιο.
Έτσι η επιχείρηση θα πρέπει να προχωρήσει σε άμεσες παρεμβάσεις στο κόστος
λειτουργίας προκειμένου να επαναλειτουργήσει χωρίς να δημιουργούνται νέες ζημίες
και χρέη. Αυτό αφορά το σύνολο των λειτουργικών εξόδων της επιχείρησης,
πρωτίστως όμως το κόστος μισθοδοσίας, το οποίο αποτελεί την υψηλότερη δαπάνη
της.
Αναγκαίος όρος για επανέναρξη λειτουργίας χωρίς ζημία και συσσώρευση νέων χρεών,
και μέχρι τις οριστικές διευθετήσεις του Σχεδίου Εξυγίανσης, είναι τα πληρωτέα της
τρέχουσας μισθοδοσίας προς τους εργαζομένους να μην ξεπερνούν σε αυτή
τη φάση τις 500.000 €.

Καλούμε τους εκπρόσωπους των εργαζομένων στην άμεση συνέχιση του διαλόγου
που έχει ξεκινήσει αναφορικά με:

• τη διαμόρφωση των εργασιακών συνθηκών και σχέσεων ώστε να καταστεί για την επαναλειτουργία της εταιρείας
• τη γενική στρατηγική του Σχεδίου Εξυγίανσης

ώστε να επαναλειτουργήσει η εταιρεία το συντομότερο δυνατόν.

Σημειώνουμε ότι, όπως ενημερώσαμε τους εκπροσώπους των εργαζομένων κατά την συνάντηση της Παρασκευής 2 Μαρτίου, η έγκριση του αιτήματος που έχουμε

υποβάλει προς την τρ. Πειραιώς και η οποία επηρεάζει τις δυνατότητες των άμεσων
καταβολών έναντι οφειλομένων προς τους εργαζόμενους, θα δοθεί υπό την αίρεση
της επαναλειτουργίας.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α

Σημειώνεται ότι, ειδικά σε ότι αφορά την εξόφληση των αποζημιώσεων, απαιτείται
εξειδίκευση του χρονικού ορίζοντα και του προγράμματος αποπληρωμής ανά άτομο.
Ο χρονικός ορίζοντας του Δεκεμβρίου 2013 αφορά την πλήρη εξόφληση του συνόλου
των αποζημιώσεων.

"Ανοιχτή ελευθεροτυπία" - κείμενο πέντε συντακτών

Το πρόβλημα στην Χ.Κ. Τεγόπουλος και την Φωτοεκδοτική έχει οδηγήσει σε οικονομική κατάρρευση εμάς τους εργαζόμενους, που εδώ και πάνω από δυο μήνες βρισκόμαστε σε απεργιακές κινητοποιήσεις.

Χωρίς να παραιτούμαστε από τις διεκδικήσεις μας: καταβολή δεδουλευμένων, αποζημιώσεις σε όλους όσους έφυγαν, καταβολή τουλάχιστον ενός μισθού και χρονοδιάγραμμα για τους υπόλοιπους, έγγραφη δέσμευση της εργοδοσίας ότι δεν θα πάμε σε κουρέματα σε αποζημιώσεις - δεδουλευμένα, θεωρούμε ότι η πρόταση των «4» συναδέλφων της Κυριακάτικης  είναι στη σωστή κατεύθυνση.

Χωρίς ανοιχτή την εφημερίδα, δεν υπάρχουν ούτε ασφαλιστικές εισφορές πλην των συναδέλφων, που έχουν πάει σε επισχέσεις,  ούτε έσοδα - πράγμα που μπορεί να επικαλεστεί η εργοδότρια στο δικαστήριο.

Επειδή  εγκυμονεί ο κίνδυνος να μην υπάρχει αντικείμενο για να δουλέψουν συνάδελφοι του πιεστηρίου αλλά και να χάσουμε την επαφή με το αναγνωστικό μας κοινό, που μέσα από το απεργιακό φύλλο μπορεί να βρίσκει την εφημερίδα μόνο περιοδικά και όχι με ενυπόγραφα κείμενα, που φέρουν και την σφραγίδα του συντάκτη, θεωρούμε ότι ο αγώνας μας έχει πετύχει να δημοσιοποιηθεί το πρόβλημα και να δικαιωθούμε εν μέρει στο δικαστήριο.

Στόχος μας δεν είναι να διαλυθεί η Ελευθεροτυπία αλλά να βρεθεί μια λύση για να υπάρχει και την επόμενη μέρα. Τυχόν διάλυση της Ελευθεροτυπίας θα σήμαινε αποσταθεροποίηση σε όλο το χώρο του Τύπου, που χτυπιέται λυσσαλέα με κίνδυνο κατάρρευσης και του ταμείου μας.

Οι αντοχές όλων μας έχουν εξαντληθεί αλλά δεν είμαστε εκείνοι ούτε που οδηγήσαμε την επιχείρηση στο άρθρο 99, ούτε θέλουμε εμείς να βάλουμε το χέρι μας να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτιά μας, οδηγώντας την σε πτώχευση.

Άννα Στεργίου, Κώστας Καρτάλης, Γιώργος Κιούσης, Σοφία Νέτα, Κάτια Αντωνιάδη

Ανοιχτή επιστολή τεσσάρων εργαζομένων

Γιατί και πως πρέπει να ανοίξει σύντομα η Ελευθεροτυπία


Ανοικτή επιστολή προς εργαζόμενους και ιδιοκτησία.


Μετά από απεργία δύο μηνών για την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων μας (δεδουλευμένα, αποζημιώσεις), η κατάσταση την οποία όλοι βιώνουμε είναι κάτι παραπάνω από τραγική. Εκτός από τις άμεσες  ανάγκες, η  παρατεταμένη απουσία της εφημερίδας από τα περίπτερα θέτει  σε σοβαρό κίνδυνο την επαγγελματική μας υπόσταση, διευρύνοντας ταυτόχρονα το κενό της πλουραλιστικής ενημέρωσης σε ιδιαίτερα κρίσιμες για τη κοινωνία συνθήκες.
Το χρηματοδοτικό πρόβλημα της επιχείρησης επιδεινώνεται από την οξεία οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα και  χτυπά με πρωτοφανή ένταση το χώρο των εκδόσεων στο τύπο. Μέσα στο δυσμενές αυτό τοπίο που προσδιορίζεται από τη δριμεία επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία, βασική επιλογή των εργαζομένων στην «Ελευθεροτυπία»,  είναι και παραμένει  η επιβίωση της εφημερίδας. Είναι κοινή πεποίθηση ότι η πιο γρήγορη και αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων μας (καταβολή δεδουλευμένων  κλπ) δεν πρόκειται να εξυπηρετηθεί με το οριστικό κλείσιμο της εφημερίδας και την πτώχευση της εταιρείας. Η αρχή αυτή οδηγεί αναγκαστικά στο επόμενο βήμα που είναι η όσο το δυνατόν πιο σύντομη επανακυκλοφορία της «Ε», καθώς ένα έντυπο κλειστό και μια επιχείρηση εκτός λειτουργίας δεν βοηθά πρακτικά κανέναν. Η επιτυχία του απεργιακού φύλλου απέδειξε τη τεράστια δυναμική της εφημερίδας μας και του τιτλου «Ελευθεροτυπία», καταγράφοντας παράλληλα την έντονη επιθυμία του αναγνωστικού κοινού να την ξαναπιάσει στα χέρια του. Στον σημερινό ελλειμματικό δημόσιο λόγο (αποτέλεσμα της συνθήκης του μνημονιακού ολοκληρωτισμού), η παρουσία της «Ελευθεροτυπίας» ως ανεξάρτητης φωνής, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει όμως όλοι και κυρίως η ιδιοκτησία της «Ε», να αναλογισθούμε τις ευθύνες μας. Η επανακυκλοφορία της εφημερίδας δεν μπορεί να γίνει χωρίς άμεσο σοβαρό διάλογο, ειλικρινή συνεννόηση και συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Οι προυποθέσεις που έθεσαν οι εργαζόμενοι είναι το κλειδί για την επίτευξη μιάς έντιμης, συμβιβαστικής λύσης. Η καταβολή ενός μισθού, η έγκαιρη γνωστοποίηση του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής των δεδουλευμένων και του επιχειρηματικού πλάνου αποτελούν τους όρους διαπράγματευσής μας με την ιδιοκτησία, ώστε να βρεθούν πρακτικοί τρόποι υλοποίησης τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ο περαιτέρω διακανονισμός άλλων αναγκαίων ρυθμίσεων, όπως ο τρόπος καταβολής των αποδοχών ή η πρόταση για καταβολή του 70% των εισπράξεων στη μισθοδοσία και επιτήρηση του λογιστηρίου, πρέπει να γίνει σε συνεννόηση μαζί μας.
Θεωρούμε επίσης ότι η δεσμευτική εκ μέρους της επιχείρησης, έγγραφη υποβολή προγράμματος καταβολής των δεδουλευμένων σε εύλογο χρονικό διάστημα,  πρέπει να γίνει άμεσα. Το χρονοδιάγραμμα αυτό θα αποτελέσει έμμεση αλλά σαφή και έμπρακτη παραδοχή της εταιρείας, ότι οι απαιτήσεις μας δεν θα υπαχθούν σε κανένα είδος «κουρέματος» . Τα  αιτήματα της τελευταίας συνέλευσης είναι επανάληψη εκείνων που είχαν διατυπωθεί παλαιότερα. Αποτελούν στην ουσία τα αναγκαία προαπαιτούμενα που είχαμε θέσει για την έναρξη ενός  απροσχημάτιστου διαλόγου με στόχο το άνοιγμα και την επανακυκλοφορία της εφημερίδας.
Με τα σημερινά δεδομένα είναι μάλλον προφανές ότι χωρίς την εφημερίδα στα περίπτερα δεν είναι δυνατόν να εξασφαλισθούν έσοδα και  επομένως χρηματοδότηση οποιασδήποτε συμφωνίας εργοδοσίας-εργαζομένων, με ότι αυτό συνεπάγεται. Η παρατεταμένη αυτή εκκρεμότητα είναι επίσης πολύ πιθανό να πλήξει καίρια, συγκεκριμένους τομείς, όπως το πιεστήριο.
Οσο κι αν η διαρκής κρίση επιτείνει τη σύγχυση και το κλίμα αμοιβαίας δυσπιστίας, αυτό που προέχει σήμερα είναι να υπερβούμε όλοι τους εαυτούς μας, να αφήσουμε στην άκρη τυχόν μικροδιαφορές και να βρούμε διέξοδο επιβίωσης. Το επιτάσσει η αυξανόμενη αγωνία εκατοντάδων συναδέλφων που βρισκόμαστε πλέον σε οριακή κατάσταση.  Αυτή η εξέλιξη θα μας επιτρέψει εξάλλου να συζητήσουμε νηφάλια και τα εναλλακτικά μελλοντικά σχέδια  οργάνωσης και λειτουργίας της εφημερίδας. Μιας εφημερίδας όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν εκ των πραγμάτων, αυξημένο ρόλο συμμετοχής και ευθύνης.

Χρήστος Ζέρβας, Βασιλική Σιούτη, Νάντια Βασιλειάδου, Ντίνα Καράτζιου