Γιατί και πως πρέπει να ανοίξει σύντομα η Ελευθεροτυπία
Ανοικτή επιστολή προς εργαζόμενους και ιδιοκτησία.
Μετά από απεργία δύο μηνών για την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων μας (δεδουλευμένα, αποζημιώσεις), η κατάσταση την οποία όλοι βιώνουμε είναι κάτι παραπάνω από τραγική. Εκτός από τις άμεσες ανάγκες, η παρατεταμένη απουσία της εφημερίδας από τα περίπτερα θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την επαγγελματική μας υπόσταση, διευρύνοντας ταυτόχρονα το κενό της πλουραλιστικής ενημέρωσης σε ιδιαίτερα κρίσιμες για τη κοινωνία συνθήκες.
Το χρηματοδοτικό πρόβλημα της επιχείρησης επιδεινώνεται από την οξεία οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα και χτυπά με πρωτοφανή ένταση το χώρο των εκδόσεων στο τύπο. Μέσα στο δυσμενές αυτό τοπίο που προσδιορίζεται από τη δριμεία επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία, βασική επιλογή των εργαζομένων στην «Ελευθεροτυπία», είναι και παραμένει η επιβίωση της εφημερίδας. Είναι κοινή πεποίθηση ότι η πιο γρήγορη και αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων μας (καταβολή δεδουλευμένων κλπ) δεν πρόκειται να εξυπηρετηθεί με το οριστικό κλείσιμο της εφημερίδας και την πτώχευση της εταιρείας. Η αρχή αυτή οδηγεί αναγκαστικά στο επόμενο βήμα που είναι η όσο το δυνατόν πιο σύντομη επανακυκλοφορία της «Ε», καθώς ένα έντυπο κλειστό και μια επιχείρηση εκτός λειτουργίας δεν βοηθά πρακτικά κανέναν. Η επιτυχία του απεργιακού φύλλου απέδειξε τη τεράστια δυναμική της εφημερίδας μας και του τιτλου «Ελευθεροτυπία», καταγράφοντας παράλληλα την έντονη επιθυμία του αναγνωστικού κοινού να την ξαναπιάσει στα χέρια του. Στον σημερινό ελλειμματικό δημόσιο λόγο (αποτέλεσμα της συνθήκης του μνημονιακού ολοκληρωτισμού), η παρουσία της «Ελευθεροτυπίας» ως ανεξάρτητης φωνής, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει όμως όλοι και κυρίως η ιδιοκτησία της «Ε», να αναλογισθούμε τις ευθύνες μας. Η επανακυκλοφορία της εφημερίδας δεν μπορεί να γίνει χωρίς άμεσο σοβαρό διάλογο, ειλικρινή συνεννόηση και συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Οι προυποθέσεις που έθεσαν οι εργαζόμενοι είναι το κλειδί για την επίτευξη μιάς έντιμης, συμβιβαστικής λύσης. Η καταβολή ενός μισθού, η έγκαιρη γνωστοποίηση του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής των δεδουλευμένων και του επιχειρηματικού πλάνου αποτελούν τους όρους διαπράγματευσής μας με την ιδιοκτησία, ώστε να βρεθούν πρακτικοί τρόποι υλοποίησης τους.
Στο πλαίσιο αυτό, ο περαιτέρω διακανονισμός άλλων αναγκαίων ρυθμίσεων, όπως ο τρόπος καταβολής των αποδοχών ή η πρόταση για καταβολή του 70% των εισπράξεων στη μισθοδοσία και επιτήρηση του λογιστηρίου, πρέπει να γίνει σε συνεννόηση μαζί μας.
Θεωρούμε επίσης ότι η δεσμευτική εκ μέρους της επιχείρησης, έγγραφη υποβολή προγράμματος καταβολής των δεδουλευμένων σε εύλογο χρονικό διάστημα, πρέπει να γίνει άμεσα. Το χρονοδιάγραμμα αυτό θα αποτελέσει έμμεση αλλά σαφή και έμπρακτη παραδοχή της εταιρείας, ότι οι απαιτήσεις μας δεν θα υπαχθούν σε κανένα είδος «κουρέματος» . Τα αιτήματα της τελευταίας συνέλευσης είναι επανάληψη εκείνων που είχαν διατυπωθεί παλαιότερα. Αποτελούν στην ουσία τα αναγκαία προαπαιτούμενα που είχαμε θέσει για την έναρξη ενός απροσχημάτιστου διαλόγου με στόχο το άνοιγμα και την επανακυκλοφορία της εφημερίδας.
Με τα σημερινά δεδομένα είναι μάλλον προφανές ότι χωρίς την εφημερίδα στα περίπτερα δεν είναι δυνατόν να εξασφαλισθούν έσοδα και επομένως χρηματοδότηση οποιασδήποτε συμφωνίας εργοδοσίας-εργαζομένων, με ότι αυτό συνεπάγεται. Η παρατεταμένη αυτή εκκρεμότητα είναι επίσης πολύ πιθανό να πλήξει καίρια, συγκεκριμένους τομείς, όπως το πιεστήριο.
Οσο κι αν η διαρκής κρίση επιτείνει τη σύγχυση και το κλίμα αμοιβαίας δυσπιστίας, αυτό που προέχει σήμερα είναι να υπερβούμε όλοι τους εαυτούς μας, να αφήσουμε στην άκρη τυχόν μικροδιαφορές και να βρούμε διέξοδο επιβίωσης. Το επιτάσσει η αυξανόμενη αγωνία εκατοντάδων συναδέλφων που βρισκόμαστε πλέον σε οριακή κατάσταση. Αυτή η εξέλιξη θα μας επιτρέψει εξάλλου να συζητήσουμε νηφάλια και τα εναλλακτικά μελλοντικά σχέδια οργάνωσης και λειτουργίας της εφημερίδας. Μιας εφημερίδας όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν εκ των πραγμάτων, αυξημένο ρόλο συμμετοχής και ευθύνης.
Χρήστος Ζέρβας, Βασιλική Σιούτη, Νάντια Βασιλειάδου, Ντίνα Καράτζιου
13 comments:
Μπράβο παιδια μακάρι να είσαστε εσείς επιτροπή όχι ο κύριος Σωκος που σορός απο την κακή απεργία δεν ξέρει τίποτα άλλο πάλι μπραβο
σχόλιο αναγνώστη για την επιστολή των 4:
...¨H λογική τους είναι σαν τη Διαμαντοπούλου που έλεγε προαπαιτούμενο για το διάλογο είναι τα ανοιχτά σχολεία ή τους εκβιασμούς των βιομηχάνων που λένε ότι διάλογος θα γίνει μόνο με ανοιχτά εργοστάσια".
α) πρόκειται για σχόλιο που έλαβα στο μέιλ μου. Είμαι συνάδελφος και θα παρακαλούσα να δημοσιευθεί. Δεν το θεωρώ υβριστικό.
β) γιατί δεν έχει ακόμα αναρτηθεί η ανακοίνωση συμπαράστασης της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων στο απεργιακό μας φύλλο; Είναι δευτερεύσας σημασίας; Η ΔΟΔ μετρά 600.000 μέλη και 138 Δημοσιογραφικές ενώσεις σε όλο τον κόσμο και συμπαραστέκεται ένθερμα στο εγχείρημά μας, αποκαλώντας την εργοδοσία μας "δόλια" (rogue). Τα συμπεράσματα δικά σας.
διαβάστε την ανακονωση στα ελληνικά: http://www.poesy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=830:2012-02-23-11-08-52&catid=32:news&Itemid=4
Η απάντηση μου είναι το αμέσως παραπάνω post. Όποιος κατάλαβε τι θέλει η Μάνια... κατάλαβε.
Σ ευχαριστω ω εταιρεία...
ΝΗφαλια η θεση των συναδέλφων και στο πνευμα των ψηφισματων της συνελευσης. Η " Ελευθεροτυπια " πρεπει να επανακυκλοφορησει και το πρωτο βημα προς αυτη την κατεύθυνση πρεπει να το κανει η εκδότρια. ΤΟν διαλογο οι εργαζομενοι δεν τον αρνηθηκαμε αλλα οι προυποθεσεις που θεσαμε και οι οποιες αναφερονται στο αρθρο των συναδελφων ακομα δεν ικανοποιηθηκαν. Πρεπει να γινει αυτο το βημα το συντομοτερο. TO απεργιακο φυλλοι απεδειξε την τεραστια δυναμικη της εφημεριδας και του τιτλου καταγράφοντας παράλληλα την έντονη επιθυμία του αναγνωστικού κοινού να την ξαναπιάσει στα χέρια του, απεδειξε ομως και κατι αλλο: Οτι Ελευθεροτυπια και εργαζομενοι ειναι εννοιες αλληλενδετες και ταυτισμενες στην συνειδηση τωου αναγνωτσικου κοινου κι ετσι πρεπει να προχωρησουν στο μελλον. Αυτο ειναι το μοντελο που πρεπει να ακολουθηθει με την επανακυκλοφορια της εφημεριδας μεσα απο το οποιο θα καλυψει και το χαμενο εδαφος μετα απο δυο μηνες μακρια απο τα περιπτερα. ΣΕ αυτο το μοντελο πρεπει να επανδυσει. Δεν υπαρχει αλλος δρομος.. ΚΙ οπως λενε οι συναδελφοι "οι εργαζόμενοι θα έχουν εκ των πραγμάτων, αυξημένο ρόλο συμμετοχής και ευθύνης". Αυτο εξαλλου αναφέρεται και σε παλιοτερο ψηφισμα μας.
Και μια παρατηρηση για οσους βγαζουν βιαστικα συμπερασματα: ΔΕν υπαρχει καλη και κακή απεργια. Υπαρχει απεργια για την ικανοποηση συγκεκριμενων αιτηματων που αποφασιζεται ομοφωνα στις συνελευσεις. Εξαλλου δεν καταλαβα οι συναδελφοι να υποστηριζουν πως πρεπει ννα γυρισουμε στηνδουλεια με αδεια χερια...Το αντιθετο, ετσι δεν ειναι;
Aυτό που καταλάβαμε είναι ότι ορισμένοι προτιμούν την Ελευθεροτυπία κλειστή και παθαίνουν κρίση πανικού όταν κάποιοι συνάδελφοι εκφράζονται δημοσίως υπέρ της λειτουργίας της!
Απ' ότι θυμάμαι οι 4 συνάδελφοι έχουν γράψει πολλά ρεπορτάζ εναντίον της Διαμαντοπούλου. Αντιθέτως, όσοι τους ασκούν κριτική, δεν το έχουν κάνει ποτέ (τα γραπτά μένουν). Αλλού οι κουτοπονηριές λοιπόν.
ΟΙ τεσσερεις συναδελφοι εχουν το θαρρος της γνωμης τους και την εξεφρασαν δημοσια και επωνυμα. Οποιος διαφωνει μαζι τους και θελει να δημοσιευθει η δικη του θεση να το κανει με τον ιδιο τροπο.
"Η λογική του Διαλογίστας είναι σαν τη λογική του Σάλλα. Η Ε βολεύει κλειστή." Αφού δεν θεωρείτε υβριστικό το προηγούμενο σχόλιο παρακαλώ ισότιμη μεταχείρηση.
προλετάριος
Παιδιά ψυχραιμία
Πανο, δεν εχω αντιρρηση να δημοσιευονται και ανωνυμα ακομη σχόλια εφόσον όμως περιεχουν απόψεις και επιχειρήματα που συμβαλλουν στον αναγκαίο διάλογο για την επιβιωση της εφημερίδας. Δεν αποδεχομαι την ανωνυμη λιβελλογραφία, τα θλιβερα υπονοούμενα, τις υβριστικές αναφορές και τη προσωπικη συκοφαντία συναδέλφων από "αγνωστους". Περαν των άλλων με το τρόπο αυτό αποδεικνυουν την αδυναμία τους να υπερασπισθουν την άποψη τους. Στη κατηγορία αυτή εντάσσω δυστυχως και δηθεν μη υβριστικα σχολια με αναφορές σε παρκτικές Διαμαντοπουλου ή βιομηχανων, που αδικουν καταφωρα τους συντακτες τους, καθως δεν εχουν καμμια σχεση με το πνευμα και το βασικό αιτημα της επιστολής. Ευχαριστω, Χρ. Ζερβας
Δυστυχως Χρηστο λειπει ενας νηφαλιος διαλογος με επιχειρηματα εστω και απο ανωνυμους και περισσευουν οι επιθεσεις τα κακεντρεχη σχολια κατα συναδελφων, οι κατηγοριες που δεν αποδεικνυονται και γινονται συκοφαντικες, τα αυθαιρετα συμπερασματα, η κακοπιστια, η δυσπιστια. Ειμαστε ολοι οι εργαζομενοι στην ιδια πλευρα αυτο πρεπει να καταλαβουμε. Και μονο με την συνεργασια και την καλη πιστη μεταξυ μας θα διεκδικησουμε και βρουμε μια λυση αποδεκτη απο ολους εμας. Λαθη γινονται αλλα μονο οποιος καθεται σπιτι του αδρανης δεν κανει λαθη.
Post a Comment