Διάλογος για την Ε - Άρης Αμπατζής

Εξαιτίας της απόστασης (βρίσκομαι στην Τουρκία) δεν είμαι γνώστης όλων των δεδομένων της υπόθεσης "Ελευθεροτυπία" λεπτομερώς. Μπορεί να μου διαφεύγουν κάποια πράγματα, αλλά επειδή αδυνατώ να βρίσκομαι στις συνελεύσεις θέλω να θέσω ένα θέμα.

Αφού,όπως προκύπτει από την ακροαματική διαδικασία στις 7 Μαρτίου, το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία" είναι ο τίτλος της, ο οποίος υπολογίζεται γύρω στα 25 εκατομμύρια,

αφού οι μόνοι στους οποίους χρωστά η εφημερίδα είναι οι εργαζόμενοί της,

αφού το συνολικό ποσό που χρωστά η εφημερίδα σε όλους τους εργαζόμενούς της από τον Αύγουστο, από ό,τι γνωρίζω είναι περίπου το ένα τέταρτο της λεγόμενης αξίας του τίτλου, ενώ περίπου άλλο τόσο είναι και το ποσό που χρωστά ως αποζημίωση στους συναδέλφους που έχουν αποχωρήσει,

αφού θα μπορούσαν οι εργαζόμενοι με δεδομένα τα ποσά που έχουν να λαμβάνουν, να γίνουν οι ζητούμενοι δανειστές της εφημερίδας, ή για να καταβάλει η διοίκηση τα δεδουλευμένα ή για να αποκτηθεί εκ μέρους των εργαζομένων ποσοστό συμμετοχής στη διοίκηση, δηλαδή στην εφημερίδα, ποσοστό το οποίο μπορεί και να αυξάνεται σταδιακά μετά από συμφωνία περικοπής των μισθών, με τρόπο ώστε τα ποσά που θα υπολείπονται μετά την περικοπή (ή μέρος αυτών) να μπορούν να προστίθενται στο ποσοστό συμμετοχής

αφού οι ανάγκες ενημέρωσης του μέσου εργαζόμενου στην Ελλάδα έχουν εξελιχθεί στην πράξη σε βασικό σημείο αναφοράς στην αγορά των ΜΜΕ, με τρόπο ο οποίος θα έδινε αξιώσεις, σε μια πραγματικά αδέσμευτη εφημερίδα στην αγορά,

αφού τα μηνύματα που προέκυψαν από την έκδοση των δύο απεργιακών φύλλων, όχι μόνο επιβεβαίωσαν το προηγούμενο "αφού", αλλά ταυτόχρονα έδειξαν ότι μπορεί να υπάρξει αμοιβαία σχέση επιβίωσης και ενημέρωσης μεταξύ μέσου και αναγνώστη,

μήπως πρέπει να το δει κανείς αλλιώς;

Άρης Αμπατζής - ανταποκριτής της Ελευθεροτυπίας στην Τουρκία